غلامعلی بامداد ماچیانی فرزند حسن در دهم مرداد 1320 خورشیدی در دهستان ماچیان از توابع شهرستان رودسر دیده به جهان گشود. پس از طی دورۀ ابتدائی و اخذ مدرک ششم ابتدائی با معدل ممتاز در ماچیان، برای تحصیل علوم دینی به مدرسۀ علمیۀ رودسر وارد شد. پس از دوسال تحصیل در آن مدرسه زیر نظر آیت الله سید هادی روحانی، برای ادامۀ تحصیل رهسپار حوزۀ علمیۀ قم گردید.
در قم از محضر اساتیدی مانند حضرات آیات گرامی، بنی فضل، اعتمادی، ستوده، فاضل لنکرانی، مکارم شیرازی، سید رضا صدر و نوری همدانی در رشته های مختلف علوم اسلامی از ادبیات تا فقه و اصول و کلام تلمذ کرد. بامداد همراه با ادامۀ تحصیل به وعظ و خطابه هم مشغول شد و در مناطق مختلف کشور از جمله آبادان و خرمشهر و گیلان منبر رفت و با تخلّص”واعظ” شناخته شد.
از سال 1347 آقای بامداد دست به قلم شد و نخستین مقاله اش را در هفته نامه “سرچشمۀ قم” منتشر کرد. پس از آن مقالات متعددی از وی در روزنامه های خاک و خون، اطلاعات و آیندگان انتشار یافت.
او پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی با وجود اینکه از کسوت روحانیت خارج شده و چند سالی را در عزلت سپری کرده بود با شور و شوق بیشتری به تحقیق و نگارش ادامه داد و در نشریات گوناگون استان های شمالی مانند: هاتف، خبر و نظر، آوای شمال، پیک سبز، و روزنامه های نسیم و گیلان امروز، و نشریات کشوری مانند: بهار، صبح امروز، همشهری، جام جم و ایران در زمینه های گوناگون فرهنگی، دینی و ادبی قلم زد.
مرحوم بامداد طبع شعر نیز داشت و سروده های او در نشریات مختلف از جمله روزنامۀ رسالت و جمهوری اسلامی منتشر می شد. بارها در جشنواره های مختلف استانی و کشوری از مقام علمی استاد بامداد به عنوان نویسنده، دین شناس و قرآن پژوه تجلیل شد.
سر انجام این استاد فرهیخته در روز دوشنبه 23 آذرما سال 1394 بر اثر عارضۀ قلبی به لقای حق شتافت و پیکرش در میان حزن و اندوه ارادتمندانش در زادگاهش ماچیان به خاک سپرده شد.
بازتاب درگذشت غلامعلی بامداد ماچیانی در رسانه ها
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.